header
Beeldig

Vaak blijft een voorwerp, gekregen van iemand die er niet meer is, ons met hem of haar verbinden. Een handgeschreven receptenboekje, een tekening, het doet ons denken aan wie hij of zij was en wat deze voor ons betekende. Het brengt niet alleen warme herinneringen naar boven, maar ook levenskracht. In deze rubriek brengen lezers hierover hun verhaal.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden

Meer dan 500 schilderijen, zoveel moeten het er geweest zijn. Want wie bompa Jos zag, zag zijn schetsboek, borstels en penselen. Na zijn dood kwam wat ervan restte bij zijn kinderen en kleinkinderen terecht. Waar iedere prent nog steeds voor mooie verhalen zorgt.

Voor ieder kleinkind maakte bompa jaarlijks een persoonlijke verjaardagskaart.
Voor ieder kleinkind maakte bompa jaarlijks een persoonlijke verjaardagskaart.

“Van kinds af aan ging ik met mijn ouders iedere zomer naar Wenduine. Een maand lang, bompa en bomma kwamen dan ook af en toe logeren. Bompa had zijn klapstoeltje mee en maakte de ene schets na de andere, thuis maakte hij er dan schilderijtjes van. ”Kleindochter Ellen (36) ziet de strandschermen nog iedere dag voorbij komen. Sinds de dood van bompa Jos, zo’n tien jaar geleden intussen, hangen ze bij haar. Samen met nog enkele andere werken pakken ze al haar muren in, andere schilders horen hier niet thuis. 

Prachtig handschrift

“Bompa was een heel artistieke mens. Als kind was hij altijd aan het tekenen, later werd hij leraar plastische opvoeding in Antwerpse scholen. Hij had ook een prachtig handschrift waarmee hij op heel wat etalages de creatiefste reclameslogans toverde. Zijn liefde voor marketing, toen heette dat ongetwijfeld nog niet zo, heb ik alvast van hem geërfd.”

Zijn handschrift zorgde ook ieder jaar voor mooie verjaardagskaartjes. “Bij elke verjaardag van ieder kleinkind maakte hij, samen met bomma, een handgeschreven kaartje met uiteraard eigen illustraties. Stuk voor stuk kunstwerkjes, ik heb ze allemaal bewaard.”

Tot zijn tachtigste ging Jos Stessels naar de academie. “Bompa was toen al enkele jaren ziek, op zijn zeventigste kreeg hij kanker. Maar het schilderen hield hem op de been. Hij leefde ook tussen zijn schilderijen, hij kon er moeilijk afscheid van nemen. Zo vroeg ik er eens een voor op mijn eerste appartementje, dat betrouwde hij toch niet zo (lacht). Vandaag zou hij fier zijn dat veel van zijn creaties bij ons zijn terechtgekomen.”

“Bompa kon moeilijk afscheid nemen van zijn kunstwerkjes. Nu hangen ze bij ons, en daar zou hij heel fier op zijn.”

Warm gevoel

Vanop de muur laten deze werken Ellen terugdenken aan die mooie tijd van toen. “Ik zie mij dan nog zitten in bompa’s atelier, achteraan in de tuin. Hij zat er altijd te schilderen, als kind slopen we dan mee binnen. Maar we mochten er niet te veel rommelen, hij was nogal gesteld op orde in zijn atelier, dat was zijn wereld. Elk kleurtje, elk potje verf, elke borstel had zo zijn eigen plaats, mooi gelabeld, in hetzelfde lettertype. Daar samen mogen schilderen, op van die grote witte dikke tekenpapieren, dat gaf en geeft me nog steeds een warm gevoel.”

Of ze ook het talent van haar bompa erfde? “Goh, ik kan wel wat tekenen, maar ik heb daar nooit iets mee gedaan. Mijn dochter is nu vijf en doet niets liever dan tekenen en schilderen. Dat doet me veel plezier, en wie weet, wordt zij de nieuwe Jos Stessels.”

Op zoek naar manieren om mooie herinneringen te maken? Kijk hier en vind veel tips en inspiratie!

Oproep

Welk voorwerp geeft jou kracht?

In het volgende nummer lezen we graag aan welk voorwerp jij veel waarde hecht en waarom.Bezorg ons jouw verhaal, dan maken we er samen iets moois van.